Terapia indywidualna

Terapia indywidualna pozwala na pełne skupienie się terapeuty na osobie potrzebującej wsparcia czyli na wszystkim, co jej dotyczy – jej uczucia, przeżycia, przemyślenia, nastawienie, czy sposób w jaki widzi samą siebie. W takich przypadkach niezwykle często terapeuta zapełnia lukę, która powstała w życiu takiej osoby – pełni funkcję przyjaciela czy figury rodzicielskiej.

Na terapię można zgłosić się, by:
– popracować nad zmianą swoich zachowań i postaw,
– uzyskać wsparcie w radzeniu sobie z zaburzeniami emocjonalnymi, lękowym, nerwicowymi, depresją,
– uzyskać wsparcie w sytuacjach kryzysowych (np. choroba, śmierć, żałoba,
– rozwijać kompetencje osobiste (np. radzenia sobie ze stresem, podnoszenia samooceny, umiejętności budowania więzi),
– uzyskać wsparcie w radzeniu sobie z długotrwałym narażeniem na działanie czynników uciążliwych (utrzymujące się napięcie związane z nierozwiązanymi sytuacjami rodzinnymi i losowymi, w tym nadużywanie alkoholu lub substancji psychostymulujących, przewlekła choroba, przewlekły stres, itd.)

Częstotliwość spotkań jest zależna od zagadnienia, jakiego dotyczą, na ogół sesje odbywają się raz w tygodniu.
Czas trwania całej terapii jest uzależniony od ustalonych celów i złożoności zagadnień, nad którymi klient i terapeuta pracują.

Terapia osób dotkniętych syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików)

Osoby, które żyją z syndromem DDA (Dorosłe Dziecko Alkoholika) lub MDA (Małe Dziecko Alkoholika) , mają za sobą wychowanie w świecie, w którym rządził chaos. Rodzina, którą zdominował alkoholizm, nie dała im odpowiedniego bagażu potrzebnego do tego, aby poradzić sobie z dorosłością. Dzieciom alkoholikom zdarza się częściej wchodzić w toksyczne, uzależniające związki, bo takie relacje znają, a boją się tego, co nowe.

Aby poradzić sobie z syndromem DDA, może być potrzebna terapia. Jej celem jest uporanie się i rozstanie z dzieciństwem oraz uporządkowanie spraw i relacji z rodzicami. Współpraca z terapeutą polega na przepracowaniu schematów, które powodują cierpienie i rozpoczęcie nowego rozdziału w życiu. Odseparowanie się od nich i dążenie do indywidualizacji, zmiana oceny samego siebie to działania, jakie podejmowane są podczas terapii. Dzieci alkoholików nie tylko porządkują swoje obecne życie, ale także wyznaczają sobie realne plany na przyszłość. Terapia pomaga uwolnić się od przeszłości i pozwala rozpocząć życie bez poczucia odpowiedzialności czy winy za uczucia, jakie się przeżywa oraz własne potrzeby.

ART-terapia

Artterapia (arteterapia)– oznacza leczenie przez sztukę, bazujące na dwóch równoważnych elementach: sztuce i terapii.
Rzeźba, malarstwo, taniec, czy śpiew – to formy ekspresji artystycznej, które dają nam możliwość uzewnętrznienia emocji, potrzeb a nawet lęków.
Terapia sztuką jest skuteczna zwłaszcza w przypadku osób mających kłopoty z komunikacją werbalną, zmagających się z depresją, zaburzeniami lękowymi, czy leczących uzależnienia.

Trzy podstawowe funkcje arteterapii to:
korekcyjna – odzyskanie równowagi psychicznej, rozładowanie frustracji, ułatwienie komunikacji z innymi ludźmi, budowanie pozytywnego nastawienia do świata, zmniejszenie poziomu agresji, podniesienie samooceny, itp.;
edukacyjna – wzbogacenie życia wewnętrznego, zdobycie nowych umiejętności, poszerzenie wiedzy;
rekreacyjna – sposób na spędzenie wolnego czasu, jako forma relaksu.

Arteterapia daje możliwość symbolicznego wyrazu trudnych przeżyć, doświadczeń i emocji w bezpiecznych warunkach, w formie mówienia "nie wprost". Obniża napięcie i pomaga nazwać problem.

Arteterapia w ogóle może przyjąć zarówno formę czynną: uczestnik zajęć maluje, gra na instrumencie, śpiewa, tańczy, występuje w sztuce, jak i formę bierną: uczestnik ogląda obrazy, słucha muzyki, jest widzem na przegotowanym spektaklu itp. Oczywiste jest, że forma czynna, jako pełniej angażująca uczestnika zajęć jest bardziej wskazana, nie znaczy to jednak, że należy lekceważyć wpływ biernego uczestnictwa w sztuce na samopoczucie i stan psychiczny jednostki.

Terapia seniorów

Seniorzy są szczególnie narażeni na depresję i objawy lękowe. Obniżony nastrój, rezygnacja i utrata zainteresowań są normalne w starszym wieku. Często są to jednak oznaki rozwijającej się depresji. Nierozpoznana i nieleczona może prowadzić do przykrych konsekwencji.
Kontakt z terapeutą może być wsparciem w przeżywaniu różnych strat związanych z tym etapem życia, jak choćby utrata bliskich osób, zakończenie pracy zawodowej czy kłopoty zdrowotne. Bywa pomocny także w układaniu relacji z dorosłymi dziećmi i wnukami. 

Terapia osób współuzależnionych

Współuzależnienie to zespół skutków psychologicznych, na które są narażone osoby żyjące w jednej rodzinie z uzależnionym.
Naprawa relacji rodzinnych czy partnerskich jest jednym z głównych założeń programów terapeutycznych.
Syndrom współuzależnienia najłatwiej można zauważyć w przypadku żon alkoholików, ale w istocie dotyczy każdej osoby, która pozostaje w bliskiej relacji z osobą uzależnioną.
Osoba, która wchodzi w bliską relację z osobą uzależnioną często sama boryka się z trudnościami w przeżywaniu emocji i realizowaniu potrzeby bliskości. Wybieranie na partnera osobę uzależnioną wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości ("nie zasługuję na nikogo lepszego"), braku umiejętności wyznaczania granic w relacjach, szukania skrajnych i silnych emocji w interakcji z bliską osobą. Często osoby współuzależnione doświadczały w dzieciństwie nadużyć i zaniedbań, które spowodowały silny lęk przed bliskością. Na bazie tych trudnych doświadczeń osoba współuzależniona w nieświadomy sposób wybiera sobie na partnera życiowego kogoś, kto wpisuje się w jej pierwotne schematy.

Cechy osoby współuzależnionej to najczęściej:
– tendencje do użalania się nad sobą (poczucie bycia ofiarą),
– usprawiedliwianie własnej bierności sytuacją uzależnienia bliskiej osoby,
– brak umiejętności stawiania granic, uległość, pasywność, brak asertywności,
– zaniżanie własnej wartości,
– powracanie do trudnych wydarzeń, rozpamiętywanie, analizowanie (natręctwo myśli),
– brak umiejętności zaspokajania swoich dorosłych potrzeb, poczucie beznadziei, bezradności,
– brak umiejętności podejmowania decyzji pomimo świadomości dotyczącej zaistniałej sytuacji.

Osoba współuzależniona doświadcza jednocześnie trudnych sytuacji ze sobą i z najbliższą osobą. Te dwa obszary mają na siebie silny wpływ i warto je rozumieć w sposób całościowy. Terapia osób współuzależnionych często rozpoczyna się od interwencji dotyczącej konkretnej sytuacji, zwłaszcza gdy uzależnienie partnera przybiera na sile i dochodzi do kolejnych nawrotów. Z czasem okazuje się, że uzależnienie to problem, który dotyka nie tylko osobę uzależnioną, ale także pozostałych członków rodziny, którzy wyuczyli się funkcjonowania według rytmu uruchamiania się w nałogowych zachowaniach jednego z domowników.

Terapia grupowa

Terapia grupowa polega na regularnych spotkaniach w określonej grupie osób, którym przewodzi z reguły jeden terapeuta.
Główny nacisk kładziony jest na związek pomiędzy członkami grupy. Grupa uczestników, która się razem spotyka w ramach terapii grupowej tworzy naturalne i jak najbardziej prawdziwe środowisko społeczne, z natury jednak jest ono znacznie bardziej tolerancyjne niż codzienne środowiska, w których obraca się pacjent.
Zasadą terapii grupowej jest równość – równo każdego członka traktuje terapeuta, równość panuje także pomiędzy poszczególnymi członkami grupy. Na terapiach grupowych spotykają się ludzie ze zbliżonymi problemami, dlatego mogą opowiadać o swoich przeżyciach i być zrozumianym przez innych. To wytwarza pomiędzy grupą więź i pozwala poczuć wsparcie grupy. To z kolei sprawia, że uczestnik grupy nie jest sam ze swoim problemem – może czuć wspólnotę, a przynależność do grupy czyni go silniejszym i bardziej świadomym samego siebie.
Terapia grupowa przynosi najlepsze efekty wśród osób, które borykają się z problemami natury społecznej. 

 Relaksacja

 Relaksacja osiągana może być w procesie treningu relaksacyjnego. Zwykle uczenie relaksacji polega na rozluźnianiu grup mięśni, spowolnieniu oddechu i oddychaniu brzusznym poprzez zastosowanie właściwych technik umiejętnie kontrolujących stan ciała. 

Kontakt tel. 71 302 75 16
tel. kom. 507 570 360